قتل ناموسی مادر، توسط پسر جوان

پسر جوان به خاطر سوءظن مادر میانسال خود را به قتل رساند. به گزارش خبر آنلاین ، هفته گذشته پلیس آگاهی شهرستان داراب در جریان قتل زن میانسالی قرار گرفتند و پس از حضور در محل، با جسد زن میانسال به نام اکرم روبرو شدند که آثار ضربه‌های چاقو بر روی بدنش مشخص بود.

پسر مقتول که موضوع را به پلیس اطلاع داده بود در بازجویی‌ها گفت: پدر و مادرم چند سال قبل از هم جدا شدند. مادرم در شیراز زندگی می‌کرد و من و خواهر و برادرم به داراب آمدیم. مادرم هر از گاهی به ما سرکشی می‌کرد. او دیروز به داراب آمد. ساعتی قبل برادرم به نام مرتضی با من تماس گرفت و از من خواست که به خانه بروم. وقتی به خانه آمدم با جسد مادرمان روبرو شدم.

در ادامه دستگیری مرتضی در دستور کار ماموران قرار گرفت و پس از چند ساعت تجسس او را دستگیر کردند.

متهم در‌‌ همان بازجویی‌های اولیه لب به اعتراف گشود و گفت: مدتی بود با مادرم اختلاف داشتم. تصور می‌کردم او به خاطر اینکه با مردان غریبه ارتباط داشته باشد ما را‌‌ رها کرده است. این موضوع خیلی آزارم می‌داد. به همین خاطر روزحادثه تصمیم به انتقام گرفتم. ابتدا مادرم را خفه کرده و بعد با چاقو چند ضربه به بدنش زدم.

متهم پس از اعتراف به قتل و بازسازی صحنه جنایت با قرار قانونی روانه زندان شد.

بررسی موارد حقوقی نقض شده در این گزارش:

ماده ۳ اعلامیه رفع خشونت علیه زنان: زنان باید از برخوردارى و حمایت از کلیۀ حقوق فرد و آزادى هاى اساسى، در عرصه‌هاى سیاسى، اقتصادى، فرهنگى، مدنى و غیر آن، نظیر حق زندگى، حق برخوردارى از برابرى، حق برخوردارى از آزادى و امنیت شخص، حق برخوردارى برابر از حمایت قانون، حق برخورداری از عدم تبعیض، به هر شکل، حق برخورداری از شرایط کار عادلانه و رضایت‌ بخش و حق مصون بودن از شکنجه، مجازات‌ یا رفتارهای خشن، غیرانسانی یا تحقیرآمیز باید به طور متساوى با مردان بهره‌مند باشند.

بخش الف ماده ۲ اعلامیه رفع خشونت علیه زنان: خشونت جسمى، جنسى و روانى در خانواده، از جمله ضربه‌ها، رفتارهاى خشن جنسى نسبت به دختران خردسال، خشونت‌هاى مرتبط با جهیزیه، تجاوز شوهر، ختنه کردن و دیگر سنت‌هاى زیان‌بخش رایج، خشونت خارج از روابط همسرى، خشونت در رابطه با بهره‌کشى؛ باید خاتمه یابد.

ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.

بند ۱ ماده ۶ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی: حق زندگی از حقوق ذاتی شخص انسان است. این حق باید بموجب قانون حمایت بشود. هیچ فردی را نمی‌توان خودسرانه از زندگی محروم کرد.